Het verhaal

In 2003 werd de zee-tjalk met naam “De Onrust” aangetroffen in deplorabele toestand in een zijarm van een rivier bij Ter Aar. Met het vervallen van dit soort schepen gaat ook een deel van ons erfgoed verloren. Dat lot zou dit schip niet gaan overkomen. Maar om dat te voorkomen heeft het schip wel een nieuwe bestemming nodig.

De bestemming werd gevonden in de chartervaart van traditionele schepen. Een complete renovatie daarvoor was wel nodig en er moesten wegen gevonden worden dat te realiseren. Er werd gestart met de restauratie. Maar gaande weg werd duidelijk dat er meer moest gebeuren.

In 2006 heeft “meer gebeuren” vorm gekregen door het opzetten van een stichting die het schip heeft aangeschaft en de verdere renovatie ter hand heeft genomen. De restauratie werd zodanig uitgevoerd dat het schip kan worden ingezet in de “luxe chartervaart”. Daarvoor kreeg het schip kreeg zes tweepersoonshutten met ieder een eigen natte cel (douche en toilet), een maten-hut, een gezamenlijk toilet en een van alle moderne gemakken voorziene open kombuis met ruime zithoek/dagverblijf (kookplaten, oven, koelkast, koffiezetter en vaatwasser).

Het schip kreeg een eigen generator zodat zonder walstroom de apparatuur toch gebruikt kan worden. En voor de koude voorjaars- en najaarsdagen is centrale verwarming geïnstalleerd. De betimmering is uitgevoerd in licht eiken om een traditionele uitstraling te bereiken.

Na een drie jaar durende kostbare renovatie moest schip in 2009 weer in de vaart genomen worden. Dit gebeurde als zeilschip onder de naam “De Vrouw Dina”. Eerder dan gewenst maar noodzakelijk omdat de voor de restauratie gemaakte schulden afgelost moesten worden. Toch is de restauratie succesvol, door de manier van restaureren kan en mag “De Vrouw Dina” deelnemen aan wedstrijden van nu zoals de Strontrace en de Beurtveerwedstrijden.

Dat is zoals er vroeger gevaren werd en die wedstrijden zijn nu Unesco goedgekeurd immaterieel werelderfgoed, deze wedstrijden mogen alleen gevaren worden door “gekwalificeerde” schepen. En “De Vrouw Dina” is er daar een van, met recht een behaalde triomf.

“De Vrouw Dina” was een naam die het schip al eerder had gehad. Zoals bleek na een lange zoektocht door allerlei archieven met hulp van de heer Rozema van de scheepvaartinspectie met als enige aanknopingspunt een oude meetbrief uit 1948. Het schip bleek niet zoals op de meetbrief stond uit 1902 maar uit 1897. Dit keer werd het schip geen vrachtschip maar een personencharter en ging daardoor automatisch deel uitmaken van de “Bruine Vloot”.

In eerste instantie heeft de stichting de uitbating zelf ter hand genomen maar al snel werd duidelijk dat het beter paste het schip te verhuren. Dat is ook gedaan en sinds 2014 is het schip verhuurd aan Sail-Holland bv.